Becoming Green Enough

Ang salitang “green” ay may tatlong ibig-sabihin para sa karamihan. Una, ay ang “green” na sumisimbulo sa kabataan, pagiging baguhan, pagsisimula—yun ang dahilan kung bakit karaniwang berde ang kulay ng mga ID lace ng mga first year students sa high school. Pangalawa, ay ang “green” na nangangahulugang bastos, walang-galang, marumi—tulad ng pagnanasa sa isang babae; mga bastos na joke at kwento—yan ang isa pang gamit ng “green.” Ang pangatlo, ay alam-na-alam din natin, ito ang ating kalikasan— “nature,” kung tawagin sa English. Ito ay dahil ang berdeng (o “luntian”) dahon ng karamihan sa mga puno ay ginagamit nang simbulo ng kalikasan, kaya kahit sabihin sa advertisement na “Let’s Be Green,” ay mauunawaan na natin yun—pangalagaan ang kalikasan, ika nga.


Ang tanong ay, “Are we green enough?” Ang tanong na ito’y hindi kung bata ka pa o malakas, bastos o marumi, kundi kung tinatrato mo ang kalikasan ng nararapat. Madalas na akong makakita ng mga bata na pinagsasabong ang gagamba, o sa mga matatanda, ang kanilang mga manok. Madalas na akong makakakita ng mga batang naninipa ng pusa o aso, o mga matatanda na kinakatay ang mga ito at ginagawang pulutan. Madalas na akong makakita ng mga batang pinagsisisipa ang mga halaman at hinuhugot sa lupa, o mga matatanda na nag-i-illegal logging sa mga kagubatan. Madalas na rin akong makakita ng bata at matanda na pagkatapos kumain ay itatapon kung saan ang pinagbalatan. Sanay na ako diyan. Sanay na ako kung hindi Kristiano ang gagawa niyan. Pero nagtataka ako sa ilang mga Kristiano. Ayoko mang aminin, ngunit, kadalasan din akong nakakakita ng mga ganitong klase ng tao sa loob ng iglesia.

Hindi na ako nagtataka kung pagkatapos ng service at nag-alisan na ang lahat ng miyembro at bisita ay makakakita ako ng mga balat ng candy o tsitsirya, o papel na pinagsulatan. Mas inaasahan ko iyon sa ilalim ng upuan ng mga bisita—nauunawaan ko na yun. Pero ang makakita sa ilalim ng upuan ng miyembro, na iniisip kong anak ng Dios, hindi ba parang “hindi compatible”? Ngunit, nasanay na rin lang ako. Pareho lang, walang pinagkaiba—parang lahat ng dumating ay bisita.

Are we being green enough? Hindi ko tinuturong halimbawa ang Green Peace na wala nang ginawa kundi mamulitika tungkol sa kalikasan. Hindi rin ako nakikisimpatya sa mga grupo na halos sambahin na ang kalikasan bilang Mother Nature. Hindi rin ako sumasali sa mga grupo na gumagawa ng mga hindi makatotohanang balita tulad ng “Global Warming Crisis” para magdala ng atensyon sa kalikasan. Hindi rin ako sumasali sa kanta ni Michael Jackson na “heal the world, make it a better place”! Hindi tayo dapat makisali diyan dahil una sa lahat alam na natin ang katotohanan na ang mundong ito ay gugunawin, na ang mundong ito ay pabulok na talaga nang pabulok, at wala na talaga tayong magagawa dun. Basahin mo ang Revelation—masisira talaga ang miserableng mundong ito.

Ngunit (!), ang concern ko ay tayong mga Kristiano. Paano ba natin tratuhin ang kalikasan? Mahalaga na bigyan natin ito ng pansin, dahil, kung tutuusin, tayong mga ligtas na ang pinakamay-alam na ang mundong ito ay likha ng Dios— “The earth is the LORD’s, and the fullness thereof; the world, and they that dwell therein” (Psalm 24:1) Alam natin na ang first verse ng buong Bible ay “In the beginning God created the heaven and the earth” (Genesis 1:1). Ibig-sabihin, ang unang-unang katotohanan na nais ituro sa atin ng Dios mula sa Kanyang Salita ay na Siya ang naglikha ng lahat. At kung Siya ang naglikha ng lahat, mabuting respetuhin natin ito.

Oo, masisira naman itong mundo pagdating ng panahon, sinabi na rin ng Bible, pero ang tanong, “Sino ang sisira?” Tayo ba? Hindi, alam nating ang Dios din sisira ng Kanyang nilikha. Hindi tao ang nagpadala ng baha sa panahon ni Noah kundi ang Dios. At hindi rin tao ang susunog sa lupa kundi ang Dios. Kung Siya ang tanging lumikha, Siya rin ang tanging may karapatang sumira. Hindi mo na kailangang tumulong sa gagawin Niya.

Ang responsibilidad natin bilang tao sa lupang ito, ay ang sinabi ng Genesis 1:28, “Be fruitful, and multiply, and replenish the earth, and subdue it: and have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of the air, and over every living thing that moveth upon the earth.” Pamunuan natin, hindi sirain ang nilikha Niya. Magiging “green enough” lamang tayo kung susunod tayo sa Kanyang utos. Magtanim ka. Mag-alaga ka ng hayop. Magpataba ka lupa. Recycle. Yan ang tinatawag na pamumuno sa kalikasan.

Kristiano, huwag mo sanang isipin na maliit na bagay ito. Hahatulan tayo ng Dios sa lahat ng ginawa natin sa lupa—kahit sa Kanyang nilikha. bdj

How can you be green enough? Share your ideas at BDJ’s Facebook Page-Discussion tab!