BDJ 3 -- February 15, 2009

Takot at Pag-ibig by Elijah E. Abanto
“THERE IS NO FEAR IN LOVE; BUT PERFECT LOVE CASTETH OUT FEAR: BECAUSE FEAR HATH TORMENT. HE THAT FEARETH IS NOT MADE PERFECT IN LOVE” (1 JOHN 4:18).

February 10. Martes. Gabi. Nag-good night na ako kina Tatay, Mommy, Ate, at Micah na nasa pastor’s lounge ng Bible School. Umakyat na ako patungo sa Boys’ Dorm. Pagkatapos mag-tooth brush, pumunta na ako sa higaan. Bigla kong naalala ang BDJ at natanong ang aking sarili kung, Ano kayang isusulat ko na article? Tamang-tama pagluhod ko para manalangin biglang may pumasok sa ulo ko: There is no fear in love. Natigilan ako. Matagal ko nang hindi nababasa ang passage na iyon ngunit iyon ang biglang dumaan sa isip ko—Diyos malamang. ‘Thank you’ agad ako!

Tamang-tama yung passage dahil kakapakinig ko lang ng Christian radio kagabi na nangaral tungkol sa pagiging takot at ng pag-ibig ng Diyos sa atin.

Mula sa nakaraan na article ay may makikita tayong hindi maitatangging katotohanan: Pag-ibig sa Diyos ang nag-aalis ng takot. Naalala niyo kung paano ibinahagi ng Rusong Judio ang kanyang kaligtasan? Kung paano siya namatay? Dahil sa kanyang pag-ibig sa Diyos nawalan na siya ng takot—takot maging sa kamatayan.

Basahin mong muli ang 1st John 4:18. Basahin mo pa uli sa Tagalog para lalo mong maintindihan. “Walang takot sa pag-ibig. Ang ganap na pag-ibig ay nagtataboy ng takot sapagkat ang takot ay kaparusahan. Ang natatakot ay hindi pa nagiging ganap sa pag-ibig.” Ganap ka na ba sa pag-ibig mo sa Diyos? Ganon mo na ba kamahal ang Diyos at hindi ka na natatakot? Hindi pa yata.

Unang-unang halimbawa ay ang mga takot sa multo, ipis, daga, o iba pang maliliit na bagay. Pakiramdam natin lagi tayong may katabing ispiritu, nakatinging multo, na maya-maya ay tatakot nang maigi sa atin at hindi na tayo makapaglakad pauwi at iiyak na lang tayo sa isang tabi. Sa ipis o daga—kamusta ka naman! Bakit ka nagtatatalon kapag may ipis na dumaan? Pag may itim na dagang cute na gumagala? Pag may gagamba? Bakit? I’m serious. Masyado na tayong natatakot sa maliliit na bagay, paano pa ang malalaki? Huwag nating sabihin, “Talagang ganito na ako, eh.” “For God hath not given us the spirit of fear; but of power, and of love, and of a sound mind” (2 Timothy 1:7).

Pangalawa ay sa pamumuhay bilang Kristiano. Maraming mga Baptist ang natatakot na makilalang Baptist dahil kantiyawan sila, baka lokohin sila, o baka tanungin sila ng tanong na hindi masasagot. Kaya nakikisama tayo sa marumi nilang gawain. Ganito ba natin kamahal ang Diyos?

Pangatlo, sa pagso-soul winning. Sinabi ng Mark 16:15: “Go ye into all the world and preach the gospel to every creature.” ‘All the world,’ ngunit tayo, takot na witness-an ang ating pamilya. Wala pa tayo sa mundo, nasa bahay pa lang. Much more sa labas. Lumalagpas tayo sa mga bahay sa house-to-house kasi baka tanggihan tayo o deboto sa relihiyon. Ngunit kung ganoon na lang ang pag-ibig natin sa Diyos, hindi tayo papayag na hindi ma-witness-an ang lahat ng dumadaan sa landas natin. And yet, when recording visitation hours, ang naririnig ko “Zero,” nakakakita ako ng mga binilog na daliri, tangong pakanan-kaliwa, o kamay na kumakampay. Bakit tayo natatakot? Dahil hindi pa ganap ang pag-ibig natin sa kanya.

Pang-apat, sa pang-uusig ng mga hindi Kristiano. Marami sa mga kabataan, tumigil na sa pagdalo sa iglesiya dahil—takot sa magulang. Maraming tumatakas sa magulang—dahil sa takot sa kanila. Ganito ba natin kamahal ang Diyos, na kailangan pa natin silang nawala bago tayo umalis? O magsinungaling? Why? Alam naman natin ang verse na “All that will live godly shall suffer persecution,” ngunit sa takot na maranasan ito ay tinatakasan natin. Alam niyo bang nagsaya pa ang mga apostol dahil naging “karapat-dapat sila na maghirap para kay Kristo”? Hinagupit ang mga iyon—ikaw, nahagupit na ba? Ganyan ba ang pagmamahal mo sa Diyos? Ganyan ba, na kapag may trabaho ka, ay hindi ka a-absent kahit Prayer Meeting, Fasting, o soul winning—dahil takot ka na baka tanggalin ka? Ganito ba natin kamahal ang Diyos? Bakit tayo natatakot? Bakit?

Lahat tayo dumaan diyan. Kahit ako—kala niyo siguro dahil matapang akong magsalita laban dito, wala na akong takot? Ngunit naisip ko, Ang Diyos—ang Diyos, ang kasama ko, pero bakit ako natatakot, bakit? Dahil hindi pa ganap ang pag-ibig ko sa Kanya. Kung mahal ko Siya talaga, hindi ako matatakot—hindi ka matatakot, na sumunod sa Kanya—anuman ang kapalit. Kailan mo gagawing ganap ang pag-ibig mo sa Kanya? Ngayon na, kapatid—ngayon na. Mayroon pa namang panahon eh. Buhay ka pa. BDJ

BDJ 2 - February 8, 2009

Pag-ibig sa Diyos by Bro. Elijah Abanto

Ang salitang love at lahat ng anyo nito ay nabanggit nang 310 na beses sa Biblia, at kasama sa mga bagay na tinatalakay nito ay ang pag-ibig sa Diyos. Magtabi ng ilang sandali upang basahin at limiin ang mga talatang ito: Deuteronomy 6:5; Joshua 23:11; Psalm 31:23; Matthew 22:37; Mark 12:30; Luke 10:27. Sa mga talatang ito ay makikita natin ang iisa nitong sinasabi: Mahalin ang Panginoon mong Diyos. Ang mga talatang ito ay kabilang sa mga pinakamadadaling kabisaduhin—at mahirap gawin—o hindi natin talaga alam kung paano gagawin.

Noong January 22, Huwebes, ay nagkaroon kami ni Pastor na makadalo sa isang pagtitipon kung saan ay may pribilehiyo kang makakuha ng mga libreng aklat na galing sa Canada. Kagagaling ko lang noon sa Bible School kaya medyo mahina pa ang katawan ko sa pagod. At dahil dalawa lamang kami ni Tatay, dalawang kahon, isang plastic, at hawak-kamay lamang ng mga aklat at magazine ang aming nakuha, pero okay na rin—at least mayroon. Nang tinitingnan-tingnan ko ang mga aklat habang naghahanap kami na magsasakay sa amin (dahil wala kaming sasakyan, at nasa Calamba kami), nakita ko ang isang aklat na pinamagatang LOVING GOD, isinulat ni Charles Colson, isang politikong Amerikano na naging Kristiano. Nabasa ko na ang dalawa pa sa kanyang mga libro at na-challenge ako sa kanyang mga sinabi. Babasahin ko ito, nasabi ko sa aking sarili. Wala sa isip ko na ang February theme ay “Building in the Power of Love.”

January 31 ko lang naitabi ang libro. Unang Martes ng Pebrero ko ito sinimulang basahin. Sa mga unang pahina pa lang ay natagpuan ko ang aking sarili na natamaaan at lumuluha. Natamaan dahil natutunan ko ang isang katotohanang hindi ko napansin sa buhay-Kristiano ko: karamihan sa atin ay alam na dapat nating mahalin ang Diyos, ngunit hindi natin alam kung paano mamahalin ang Diyos. Ano ang itutugon mo kapag tinanong ka ng ganito, “Paano mo ba minamahal ang Diyos?” Tinanong ito ni Colson sa mga kapwa niya Kristiano at ito ang sagot: “Ah—mamahalin ko Siya, … nang buong puso, ng buong kaluluwa, at ng buong lakas,” na sa tingin ko ay pag-quote sa isang Scripture na nabanggit ko sa itaas. Ang isa naman ay mabilis na sumagot, “Sa pamamagitan ng pagpapanatili ng pusong mapagsamba, at pag-aalay ng sarili bilang katanggap-tanggap na handog.” Nang magtanong si Colson ng mga halimbawa, sinabi nito ang tungkol sa pagbabasa niya ng Biblia at pananalangin—sa gitna ng kanyang pagsasalita ay natigilan siya—“Teka, pag-iisipan ko muna.” Marami pang tugon na sa huli ay napapatigil dahil mukhang mali ang kanilang pakahulugan ng “pag-ibig sa Diyos.”

Ikaw, ano’ng isasagot mo? Paano mo maipapakita sa iyong buhay na iniibig mo ang Diyos? Sa pag-attend? Sa pagkakaroon ng matinding damdamin? Sa pagtigil sa paggawa ng isang kasalanan? Kung ganito ang mga sagot mo, mababaw pa ang pagkakaintindi mo kung paano mahalin ang Diyos. At nakita kong ganito rin ako kababaw.

Naluha din ako. Naluha nang malaman ko ang isang totoong pangyayari na nagpakita ng kung paano mahalin ang Diyos. Kinwento niya ang tungkol sa isang Rusong Judio na doktor na nasa ilalim na pahirap na rehimen ng Russia na komunista noong panahon ng World War. Nakakilala siya sa Panginoong Jesus at nakita niya ang kasamaan at kawalang-pag-asa ng kanyang paligid. Ngunit nakakilala na siya sa Panginoon, at ang kalayaan na naranasan ng kanyang ispiritu ang nagbigay din sa kanya ng kalayaan upang ipahayag ang kanyang naranasan—bagaman alam niyang ang pagbabahagi ng Biblia at pamumuhay ng bagong-buhay ay maaaring pagbayaran niya ng kanyang buhay. Ang siguradong kamatayan ay hindi pumigil sa kanya na ibahagi ang kanyang kaligtasan sa isang inmate na nagkasakit at napunta sa kanyang pangangalaga. Nakakilala ito sa Panginoon, at maligaya siyang nakatulog noong gabing iyon—ngunit hindi niya alam na ito na pala ang katapusan ng kanyang buhay—may pumalo sa kanyang ulo nang walong beses noong gabing iyon. Pero hindi ito naging walang-kabuluhan: ang pasyenteng ito na kanyang nadala sa Panginoon ang siya pa lamang gagamitin Niya upang dalhin ang Ebanghelyo sa Western World: si Alexander Solzhenitsyn.

Ito at ang mga halimbawa sa Biblia ang nagpapakita kung paano mo dapat mahalin ang Panginoon: pagsunod at pagtitiwala sa Kanyang Utos kahit na ang kapalit ay iyong kaginhawahan, materyal na pag-aari, pagkilala ng mga tao, trabaho, pamilya—maging ang sarili mong buhay. Ganito ba ang pag-ibig mo sa Diyos? Siyasatin mo ang iyong sarili at sikapin na magawa mo ito sa iyong buhay.