How to Benefit from the Bible

by Reyvie Manalo

Jas 1:21  Wherefore lay apart all filthiness and superfluity of naughtiness, and receive with meekness the engrafted word, which is able to save your souls.

Bilang mga Kristyano, hindi natin ikinahihiyang sabihin na ang Bibliya ang ating batayan sa ating pananampalataya at pamumuhay. Ito ay isang napakagandang patotoo. Sa atin na mga Baptists na nagfe-Facebook, nakalagay sa ating profile na ang Bible ang ating favorite book.

Subalit kung nais nating makakuha ng pakinabang sa Aklat na ito, hindi sapat na sinasabi lamang natin ito. Kaya hayaan nyo akong magbigay ng ilang pamamaraan kung paano tayo makakakuha ng tunay na benepisyo mula sa Bibliya.

I Must Receive the Word of God

Kung nais talaga nating makinabang mula sa Salita ng Dios, dapat natin itong tanggapin sa ating mga buhay.

Sa ating teksto ay gumagamit si Santiago ng isang ilustrasyon ng isang binhi at isang lupa. (...receive with meekness the engrafted word). Sa Matthew 13, binigyan tayo ng Panginoon ng isang talinhaga na kapareho ang klase. Sinasabi Niya ang tungkol sa binhi (ang Salita) at sa lupa (ang puso). Paano yun na parehong uri ng binhi ang ginamit, ngunit nagbubunga ng iba’t ibang resulta? Ang sagot ay nasa lupa! Yung isang lupa ay tinanggap ang Salita nang may tamang pag-uugali, habang ang iba ay hindi.

How do I receive the Word with right attitude?

1. Be careful - Jas 1:19  Wherefore, my beloved brethren, let every man be swift to hear, slow to speak, slow to wrath:

Maging mabilis na makinig. Ibigay ang iyong buong atensyon. Maging alerto. Don’t miss the message!

2. Be calm - Jas 1:19 …slow to wrath.

A relaxed attitude increases receptivity. Kung ikaw ay relaxed, mas kaya ng tao na makipag-usap sa’yo nang higit at kaya mong makaintindi nang malinaw. Sa kabilang banda, kung tayo ay galit, balisa, nagdaramdam, mapait, nagiging balakid/harang ito sa pagpapanatili sa ating mapakinggan ang Salita ng Dios.

3. Be clean - Jas 1:21  Wherefore lay apart all filthiness and superfluity of naughtiness, and receive with meekness the engrafted word, which is able to save your souls.

Nangangahulugan ito na pagtigil sa paggawa ng anumang imoral o masama. Bago ka makapagtanim ng isang binhi, mahalaga na bunutin muna ang mga damo. Ang mga damo ay nagiging balakid sa paglago ng halaman. Kapag tayo’y may kasalanan sa ating mga buhay, hinaharangan nito ang pakikinig ng Salita. Pinipigilan ng kasalanan ang Salita ng Dios na lumapit sa ating mga puso. Kaya hangga’t hindi tayo malinis, hindi tayo masyadong makikinabang mula sa Salita.

4. Be compliant.  Jas 1:21  ..and receive with meekness the engrafted word,..

Ito ay nangangahulugan na pagtanggap nang may kababaan ng loob. Ito ay nangangahulugang yung pwedeng maturuan, mapagpakumbaba, at bukas sa pagbabago. Huwag kang umakto na parang alam mo na ang lahat. Kapag iniisip mo na alam mo na lahat, mawawalan na ng silid para sa Salita na bigyang-pakinabang ka sa iyong buhay-Kristiano.

I Must Reflect on the Word of God

Jas 1:23  For if any be a hearer of the word, and not a doer, he is like unto a man beholding his natural face in a glass: 24  For he beholdeth himself, and goeth his way, and straightway forgetteth what manner of man he was.

Gumagamit dito si Santiago ng ilustrasyon ng isang salamin. Ang Salita ng Dios ay tulad ng isang salamin. Ang gamit ng salamin ay para suriin ang ating mga sarili. Anong silbi ng salamin kung matapos mong makita ang iyong sarili, ay wala ka namang gagawin patungkol dito?

Ang Salita ng Dios ay isang salamin ay kailangan nating gunitain!

Binibigyan tayo ni Santiago ng tatlong praktikal na mga paraan sa kung paano magbubulay-bulay sa Salita:

1.      Read it. Jas 1:25  But whoso looketh into the perfect law of liberty, and continueth therein, he being not a forgetful hearer, but a doer of the work, this man shall be blessed in his deed.

Ito’y nangangahulugan na dapat ay hindi tumigil sa pagtingin. Hindi lang ito basta pagbabasa, kung mas mailalarawan pa ng mga salitang research at investigation. Ang salitang look ay na nangangahulugang to stoop down and gaze in.

May dalawang paraan ng pagtingin sa salamin. Maaari kang sumulyap rito (glance), o tumitig rito (gaze). Kapag sumulyap ka lang, mabilis ka lang na aalis at kakalimutan kung ano ang iyong nakita. Ngunit hindi iyon ang gustong gawin natin ng Dios kapag nagninilay-nilay tayo sa Kanyang Salita. Nais Niya na tayo’y tumitig rito (pagmasdan ito nang mabuti). Magbigay ng mas mahabang oras/atensyon/tuon sa Salita.

Maraming mga Kristiano, para lamang masabi na nag- “quiet time,” ay susulyap lamang sila sa kanilang Biblia, at yun na yun. Hindi iyan ang ibig-sabihin natin kapag sinasabi nating I Must Reflect on God’s Word.

May isang magandang aklat akong natapos ilang buwan ang nakalilipas na pinamagatang Bible Study Methods. Sa aklat na iyon, ang awtor ay nagmungkahi ng siyam na bagay na dapat tingnan habang nagninilay-nilay sa Salita.

Gumamit siya ng isang acronym para rito para madaling maalala:

S – Is there a Sin to confess  

P – Promise to claim

A – Attitude to change

C – Command to obey

E – Example to follow

P – Prayer to be prayed

E – Error to avoid

T – Truth to believe

S – Something to praise God for

Simula noong matutunan ko ito, ginagamit ko na ang pattern na ito para magnilay-nilay sa Salita.

2.      Review it.  Jas 1:25  But whoso looketh into the perfect law of liberty, and continueth therein..

Ito ay pagbabasa ng Biblia at pag-iisip tungkol dito nang paulit-ulit. Pagbubulay-bulay ang tawag dito ng Biblia. Ang pagbubulay-bulay ay nangahulugang pag-iisip nang seryoso tungkol sa isang bagay nang paulit-ulit.

Kung alam mo kung paano mag-alala, alam mo kung paano magbulay-bulay. Kumuha ka ng isang negatibong ideya at isipin mo ito nang paulit-ulit, iyon ay tinatawag na “worry” o pag-aalala. Ngunit kung kinuha mo ang Salita ng Dios ay pinag-isipan mo ito nang paulit-ulit, ito ay tinatawag na “meditation” o pagbubulay-bulay.

Psa 119:97  MEM. O how love I thy law! it is my meditation all the day.

The Lord told Joshua Jos 1:8  This book of the law shall not depart out of thy mouth; but thou shalt meditate therein day and night..

Maaaring ikaw ay nagmamaneho, ngunit ikaw ay nagbubulay-bulay; maaaring ikaw ay nagluluto/naglilinis ng bahay/naglalaba ng mga dami, ngunit ikaw ay nagbubulay-bulay. Dapat tayong magsanay na pagbulay-bulayan ang Salita ng Dios.

3.      Remember it. Jas 1:25  But whoso looketh into the perfect law of liberty, and continueth therein, he being not a forgetful hearer..

Dito na pumapasok ang kahalagahan ng Scripture memorization. Kabisaduhin mo ang mga kasulatan sa iyong isip at ingatan ito sa iyong puso. Sinabi ng psalmista, Thy word have I hid in my heart that I might not sin against thee.

Huwag mong tingnan ang pagkakabisado na isang pabigat. Dapat blessing ang memorization, hindi burden.

And speaking of remembering, sila na nanag-take note ay may malaking lamang sa mga iba na hindi. Meron silang mababalikan na material in case makalimutan nila ang mensahe na kanilang napakinggan before.

So those are the practical ways to Reflect on the Word: Read it, Review it, and Remember it.

Para sa panghuling bahagi, kung nais nating mapagpala ng Salita ng Diyos, kinakailangan nating tumugon sa Salita ng Diyos!

I Must Respond to the Word of God

Going back to the book of James, Jas 1:22 But be ye doers of the word, and not hearers only, deceiving your own selves.

Huwag lang basta makinig sa Salita—sanayin ito, isabuhay ito, kumilos ayon dito, at gawin kung ano ang sinasabi nito!

May mga Kristiano na gusting ma-church, making sa mensahe, ngunit umaalis sila nang walang intensyon na tumugon sa anumang napakinggan nila.

Sinasabi ni Santiago na dinadaya natin ang ating mga sarili kung hindi natin hahayaan ang Salita na baguhin tayo. May mga Kristianong nag-iisip na sapat na ang biblikal na kaalaman upang lumago. Ngunit sa nakikita natin, ang sukatan ng pagiging malago ay hindi kaalaman—ang sukatan ng pagiging malago ay ang karakter.

May mga Kristiano na nag-iisip na sila’y mga ispiritwal na higante dahil sa dami ng biblikal na impormasyon sa kanilang ulo, ngunit sa paningin ng Dios sila ay mga ispiritwal na kutong-lupa, mga wala pa sa gulang, sapagka’t hindi nila matutunan na tumugon sa kanilang nalalaman.

Dapat natin alalahanin na ang kaalaman ay nagdadagdag ng responsibilidad. Kapag mas marami tayong alam, mas mrami tayong pananagutan. Sinabi ni Jesus, To whom much is given, much is required. Sinabi ni Santiago, To him who knows to do good and doeth it not, it is sin.

Kaya ang tanong sa atin ngayon ay ito, “Ano ang gagawin ko sa aking nalalaman? Ako ba ay tumutugon sa Salita ng Dios?”

Naalala ko na may nabasa akong kwento tungkol sa isang myembro ng church na dumating nang huli isang Sunday ng umaga. Habang siya’y nakaupo sa tabi ng isa pang myembro, tinanong niya ito nang mahina, “Tapos na pa yung preaching?” Matalinong sumagot ang myembro sa kanya at nagsabi, “Na-preach na yung message, pero hindi pa natin nagagawa!”

Kaya mga Kristiano, kung nais talaga nating makinabang mula sa ating Biblia, umaasa ako na maaalala natin ang tatlong simpleng mga hakbang na ito: Receive the Word, Reflect on the Word, and Respond to the Word. bdj

Ang article na ito ay sinulat ni Bro. Reyvie Manalo, at pinublish originally sa Facebook in three parts under the same title. Isinalin nang buo sa Tagalog ni Bro. Elijah Abanto.

Si Bro. Reyvie ay dating myembro ng Capitol BBC, at aktibong myembro na ng Calvary Baptist Church sa Dubai, UAE. Kasama niyang nakikinabang sa Biblia ang kanyang asawang si Rio at anak na si Hannah.

Back to the Basics

by Charles R. Swindoll

Ang yumao nang stratehista sa football, si Vince Lombardi, ay isang panatiko pagdating sa mga saligan. Sila na mga naglaro sa ilalim ng kanyang pamumuno ay madalas na magsabi ng tungkol sa kanyang sidhi, kanyang pwersa, kanyang hindi nawawalang sigasig para sa laro. Regular siyang bumabalik sa mga pangunahing pamamaraan ng blocking at tackling. May isang pagkakataon kung saan ang kanyang pangkat, ang Green Bay Packers, ay natalo sa isang mas mahinang koponan. Masama na ang matalo … ngunit ang matalo sa koponan na iyon ay hindi mapapasubalian. Tumayag ng pagsasanay si Coach Lombardi noong sumunod na umaga. Tahimik na nakaupo ang mga kalalakihan, na mas mukhang hinagupit na mga tuta kaysa isang koponan ng mga kampiyon. Wala silang ka-ide-ideya kung ano ang aasahan mula sa lalaking kanilang pinakakinatatakutan nila.

Nagtitimpi at tumititig sa bawat isang atleta, nagsimula si Lombardi:

“Okay, babalik tayo sa simula ngayong umaga. …”

Hawak-hawak ang isang football sa taas na makikita ng lahat, patuloy siyang sumigaw:

“… mga ginoo, ito ay isang football!”

Tingnan mo naman kung gaano ka-basic iyon! Ang mga lalaking nakaupo doon ay naglalaro na ng football nang labinlima hanggang dalawampung taon … sila na mas alam ang opensa at depensa higit sa mga pangalan ng mga anak nila … at ngayon ay ipinapakilala niya ang football sa kanila! Para iyong pagsasabi, “Maestro, ito ay isang gabilya.” O, “Librarian, ito ay isang aklat.” O, “Marine, ito ay isang rifle.” O, “Ina, ito ay isang kawali.” Halatang-halata naman kung ano iyon!

Bakit naman sa tanang mundong ito makikipag-usap ang ekspertong coach na ito sa mga propesyunal na atleta sa ganoong paraan? Pero gumana naman iyon, sapagkat walang sinuman ang nagdala sa isang koponan sa tatlong magkakasunod na kampyonato sa buong mundo kundi siya. Ngunit—paano? Gumawa lamang si Lombardi sa isang simpleng pilosopiya. Naniwala siya na ang kagalingan ay pinakamainam na nakakamit sa pamamagitan ng pagma-master ng mga basics ng isang laro. Ang panlilito, pagpapasaya sa madla, at larong pakikipagsapalaran ay pupuno ng stadio (nang pansamantala) at maaaring makapagpanalo ng ilang mga laro (paminsan-minsan), ngunit sa huling pag-aanalisa ang mga palaging nananalo ay mga koponan na naglalaro nang matalino, taas-noo, at matigas na football. Kanyang stratehiya? Alamin ang iyong posisyon. Matuto kung paano ito gawin nang tama. Pagkatapos ay gawin ito nang buo mong lakas! Ang ganoong kasimpleng plano ang naglagay ng Green Bay, Wisconsin, sa mapa. Bago dumating si Lombardi, ang Green Bay ay isa lamang tigilan sa pagitan ng Oshkosh at Iceland.

Ang gumaganang stratehiya sa laro ng football ay gumagana rin sa iglesya. Ngunit sa mga ranggo ng Kristiyanismo, medyo mas madaling malito. Ah, hindi lang medyo: sobrang daling malito. Kapag sinasabi mong “church” sa ngayon, para lamang itong pag-order ng mainit na inumin … mayroon kang tatlumpu’t-isang klase ng mga lasa na pagpipilian. Maaari mong piliin ang mga madidiskarte, o mga humahawak ng ahas, o mga positibo mag-isip. Mga bandang may makukulay na ilaw, mga nakadamit na “pari” na may madudugong mga patalim, mga inahit na ulo na may magagandang mga bulaklak, at sumisigaw na mga showman na may mga nagpapagaling na mga linya ay mayroon din. Kung hindi pa iyon sapat, hanapin mo ang paborito mong “ismo” at magiging okay na: humanismo, liberalismo, matinding Calvinismo, politikal na aktibismo, antikomunismo, supernatural na spiritismo, o lumalabang pundamentalismo.

Pero teka! Ano ba talaga ang mga basics ng “iglesya”? Ano ang pinakapangunahing Gawain ng isang iglesyang naniniwala sa Biblia? Kung aalisin ang lahat ng mga hindi kinakailangan, ano ang matitira? Makinig tayo sa ating Coach. Sinasabi Niya sa atin na mayroon tayong apat na pangunahing prayoridad kung nais nating matawag na isang iglesya:

katuruan … pagsasama-sama … pagpuputul-putol ng tinapay … pananalangin (Mga Gawa 2:42).

Sa apat na ito tayo ay dapat na “patuloy na igugol ang ating mga sarili.” Ang mga matitibay, balanse, at “nagwawaging” mga iglesya ay sila na mina-master ang mga basics na ito. Ang mga ito ang bumubuo ng aspeto ng ano ng iglesya.

Ang paano ay pareho lamang na mahalaga. Muli, ang Coach ay sinasabihan ang ating koponan. Sinasabi Niya na ang iglesya na ginagawa ang kanyang trabaho ay ang iglesya na:

… nagsasanay sa mga banal para sa gawain ng paglilingkod, sa ikatitibay ng katawan ni Kristo … (Efeso 4:12).

“Aba, ang dali naman pala,” sasabihin mo. “Napaka-simple naman yata?” itatanong mo. Handa ka na ba sa isang panggulat? Ang pinakamahirap na trabaho na maaari mong maisip ay ang pagpapanatili ng mga pangunahing gawain na ito. Maraming mga tao ang walang ideya kung gaano kadaling iwanan ng mga kinakailangan at mapasali sa ibang mga gawain.

Maniwala ka—mayroong tuluy-tuloy na daloy ng mga hiling mula sa mabubuti, at nakatutulong na sources na gamitin ang pulpit bilang isang plataporma para sa kanilang agenda. Inuulit ko, mabubuti at nakakatulong na sources, ngunit hindi kinakailangan … hindi direktang may kaugnayan sa ating pangunahing layunin. Ang layunin ng iglesya ay ang interpretasyon, eksposisyon, at aplikasyon ng Banal na Kasulatan.

Ngunit ang ganoong iglesya ay napakabihira sa ating lupain, parang gusto mong tumayo at magsabi:

“Mga Kristiano, ito ay Biblia!”

Pagpapalalim ng iyong mga ugat: Acts 2:42-47; Ephesians 4:12-16; Ephesians 2:19-22

Pagsasanga: Gawin ang mga sumusunod na basics: 1) matuto sa mga tinuturo; 2) makipag-fellowship sa kapwa mananampalataya; 3) sumama sa mga activities ng church; 4) manalangin.

—Mula sa Growing Strong in the Seasons of Life ni Charles R. Swindoll, pp. 372-375.

Growing Old

by Charles R. Swindoll

Ang pagtanda, tulad ng buwis, ay isang katotohanan na dapat nating harapin. Ngayon, huwag na huwag ninyo akong tatanungin kung kailan tumitigil ang paglaki at kalian nagsisimula ang pagtanda—hindi ko masasagot iyan! Ngunit mayroong ilang mga senyales na mababasa natin sa paglalakbay ng ating buhay na nagsasabi na tayo’y pumapasok na sa paglipat na ito.

Sa pisikal na aspeto, ang tumatandang katawan ay lagi nang “pumipreno.” Mabilis ka nang hingalin, kumpara nung dati na halos hindi ka na tumigil sa pagtakbo. Mas gusto mo na ngayong umupo kaysa tumayo … na manood na lamang kaysa gumawa … na kalimutan ang iyong kaarawan imbes na alalahanin ito! Sa mental na aspeto, ang tumatandang utak ay naghahanap na ng pahinga. Hindi ka na makaalala nang kagaya ng dati, at hindi ka na tumutugon na tulad ng dati. Nagsisimula ka nang magbulay-bulay tungkol sa nakaraan at kinabukasan imbes na tungkol sa ngayon. Sa emosyonal na aspeto, dumadaan ka na sa mga kakaibang takot at damdamin na dati’y sinumpa mo pang “hindi mangyayari sa akin,” tulad ng:

· Pagiging negatibo, kritikal, at talaga namang iritable sa ilang pagkakataon.

· Pagdadalawang-isip na hayaan sila na mas bata na magpasan ng mas maraming responsibilidad.

· Pakiramdam na hindi ka gusto at “nasa daan” nila.

· Pagdalas ng pag-iisip ng “paano na kung…?”

· Pagkaramdam ng guilt sa mga nakalipas na pagkakamali at mga maling desisyon.

· Pakiramdam na ikaw ay nakalimutan na, hindi mahal, nag-iisa, at dinadaan lang.

· Madaling mabagabag ng mga tunog, bilis, kalabuan ng bukas patungkol sa pinansyal na aspeto, at sakit.

· Pag-iwas sa pangangailangan na mag-adjust at makibagay.

Ang lahat na ito—at mayroon pang mas marami—ay pinapalala pa ng alaala nung mga araw na iyon kung saan ay sapat-na-sapat ka pa, may kakayahan, kailangan, at buo. Habang tumitingin ka na ngayon sa salamin, napipilitan kang umamin na ang mga daliri ng pagtanda ay nagsimula nang magkintal ng mga marka sa bahay mo ng putik … at mahirap nang maniwala na ang mga natitira mong taon ay mayroon pang halaga.

Ngunit hindi ito tama! Maling-mali ito! O gaano maaaring maging kapani-panira ang ganyang klase ng pag-iisip! O kay bilis na madadala ka ng ganyang pag-iisip sa kulungan ng pagkaawa sa sarili, napapalibutan pa ng apat na malalamig na pader ng pag-aalinlangan, depresyon, kawalang-kabuluhan, at kalungkutan.

Ang mga patriyarka ng Dios ay palagi nang kasama sa mga pili Niyang pag-aari. Higit na naging epektibo si Abraham nung siya’y tumanda na at naging mas malumanay. Hindi nakaranas ng higit na sukat ng tagumpay hanggang sa mag-otsyenta na siya. Otsyenta-singko anyos na si Caleb nang simulan niyang ma-enjoy ang mga pinakamagagandang layon ng Dios. Matandang-matanda na si Samuel nang pangunahan siya ng Dios ng Israel na itayo ang “school of the prophets,” isang institusyon na nagkaroon ng matagal na impluwensya para sa ispiritwalidad at pagkamaka-Dios sa ilang dantaon pang darating. At sino ang makakatanggi sa paraang ginamit ng Dios si Pablo noong kanyang mga huling araw, nagsusulat ng mga titik ng pagpapalakas ng loob sa sulatin na pinapahalagahan natin ngayon!

Walang sinuman ang nabibigong makita na ang pagtanda ay may sariling kahirapan at sakit sa puso. At totoo ito. Ngunit ang makita lamang ang mga mainit na buhangin ng iyong karanasan sa disyerto at makaligtaan ang mga kaibig-ibig na oasis dito at doon (kaunti man ang mga ito) ay parang pagbabago ng huling bahagi ng iyong paglalakbay sa buhay sa isang tuyo at mapait na pagtitiis kung saan ang sinuman ay nagiging miserable.

Huwag mong kalimutan—desisyon ng Dios na ikaw ay mabuhay nang ganito katagal. Ang matanda mong edad ay hindi isang pagkakamali … o pagkalimot … o anumang huli na naisip. Hindi ba oras na upang palamigin ang iyong dila at palambutin ang iyong ngiti na isang nakakapanariwang inumin mula sa tubig ng oasis ng Dios? Kay-tagal mo nang nauuhaw para rito.

Palalimin ang Iyong Mga Ugat

Proverbs 16:31; Psalm 92:14; Isaiah 46:4; Titus 2:2-3

Pagsasanga

1. Gumugol ng oras kasama ang isang matanda at alamin ang ilan sa kanyang mga pinakamagagandang alaala, at sa mga paraang ginamit siya ng Dios, o sa mga pinapangarap niyang magamit sana siya ng Dios.

2. Magsimulang manalangin para sa hinaharap, na ikaw ay magiging isang matapat at kagamit-gamit na sisidlan.

3. Itanong ito sa tatlong matatanda na tinuturing mong maka-Dios: Ano ang palagi mong ginagawa (gayundin ang paminsan-minsan) upang makalinang ka ng isang mas malapit na relasyon sa Dios? Pakinggan mo ang kanilang mga salita. bdj

Isinalin mula sa Ingles na artikulo ni Charles R. Swindoll, “Growing Old,” sa aklat niyang Growing Strong in the Seasons of Life, pp. 348-49, inilathala ng Multnomah Press.

I’m Only Quoting You

by Elijah Abanto

Malamang kahit sinong tao ay ganito ang pilosopiya: that one way or the other, ay mayroon tayong pinaniniwalaan sa sinasabi ng isang tao at mayroon ding hindi natin pinaniniwalaan. Kung mayroon man akong isang personang pinaniniwalaan ng buo yun ay ang Dios; at kung mayroon man akong isang libro na pinaniniwalaan nang buo yun ay ang Biblia, dahil iyon ang Salita ng Dios. Nothing more, nothing less.

Pero may dating na kakaiba sa isang tao kapag sumipi ka sa aklat ng isang manunulat o personalidad—mas madaling isipin na kaya mo siya sinipian ng mga salita ay dahil pinaniniwalaan mo ang lahat ng kanyang mga opinyon at sinasabi—lalo na kung positibo ang tingin mo sa sinipi mo mula sa kanyang isinulat. At ito’y natural; maraming matatalinong tao na ganito ang unang reaksyon, bagaman sa kanilang pag-iisip ay kumaklaro na baka hindi naman ganito ang kaso ng sumipi.

Ngunit narito lamang ang aking sasabihin: hindi lahat ng sinisipian ko o kinukuhanan ng article ay pinaniniwalaan ko sa lahat ng kanyang sinasabi o ginagawa. Mabuti na lamang at naibigay itong suwestiyon ng aking pastor na sumulat ng isang artikulo patungkol dito para maging klaro sa mga mambabasa ang ibig-sabihin ng pagkuha ko ng mga sipi sa ibang mga kilalang Kristiano.

Para mas malinaw o para mas mapatunayan kong ganun nga ang aking katayuan ay nais kong ipakita sa inyo ang mga bagay na hindi ko pinaniniwalaan sa tatlo sa mga awtor na kinuhanan ko ng mga artikulo para sa BDJ: sina Charles F. Stanley, Charles R. Swindoll, at Charles W. Colson. (Ngayon ko lang napansin na puro “Charles” ang mga kilalang Kristiano na kinuhanan ko ng sipi o articles.)

Charles F. Stanley. Sa tatlong tao na kinukuhanan ko palagi ng articles, siya ang pinakagusto ko. Una sa lahat ito ay dahil kilala siya bilang isang Baptist. Ang ibig kong sabihin, hindi niya itinatago ang kanyang pagkakakilanlan bilang isang Baptist, kahit na kadalasan sa Amerika ang mga Southern Baptist pastors at writers, sa halos lahat ng pagkakataon, ay hindi babanggitin na sila’y Baptist. Ngunit ang pangalan mismo ng church na kanyang pinagpa-pastor-an niya ay “First Baptist Church of Atlanta,” at alam ko iyon dahil nakita ko sa kanyang TV program na In Touch with Dr. Charles F. Stanley—ibig-sabihin buong mundo ang nakakaalam na Baptist siya. At hinahangaan ko siya dahil doon. Ang kanyang mga articles sa In Touch magazine ay sinasang-ayunan ko, at sa tingin ko ay biblikal. Maaari kong sabihin na sa ngayon ay wala pa akong nababasa mula sa kanya na hindi ko sinasang-ayunan.

Ang hindi ko lang sinasang-ayunan sa kanya ay ang kanyang pananatili sa Southern Baptist Convention. Ang SBC ay hiniwalayan ng maraming Baptist pastors dahil sa ginagawa nitong kompromiso sa doktrina. Bagaman hindi mo siya maririnig na sumasali sa mga aktibidades ng SBC gaya ng ibang kilalang SB pastors at writers tulad nina Rick Warren, Josh McDowell, at marami pang iba, ay iba pa rin ang matawag na kasali sa grupong ito. Sabi nga sa Biblia na “come out of her, my people, that ye be not partakers of her sins, and that ye receive not of her plagues” (Revelation 18:4). Bagaman iba ang tinutukoy ng passage na ito, ang prinsipyo ng paghiwalay sa anumang organisasyon na mali ay nandoon pa rin.

Isa pa rito ay ang pag-tolerate ni Stanley sa mga articles na inilalathala sa In Touch magazine. Ang mga articles niya mismo ay tama at naaayon sa Biblia, ngunit ang ibang articles na hindi niya isinulat, yun ang problema. Ang ibang mga articles sa kanyang publikasyon ay sumasang-ayon sa mga modernong musika na pang-”Kristiano” daw, o kaya naman may article na ini-interview ang mga Kristiano na may maling pilosopiya. Oo nga, hindi siya ang sumusulat nito, ngunit hindi rin naman tama ang pumayag ka na mailathala sa publikasyon mo ang mali, dahil tulad nga ng sinabi ko sa mga unang talataan, mas madaling isipin na dahil kinuhanan mo ng sipi ang isang tao ay pinaniniwalaan mo ang bawat sinasabi nito at ginagawa, which is not the case, I think, kay Stanley. Ang musika sa kanyang iglesiya ay conservative. Not once did he invite anyone na may modernong “Kristianong” musika sa First Baptist Atlanta. Ngunit ang pag-tolerate, yun ang hindi ko sinasang-ayunan sa kanya.

Charles R. Swindoll. Maaaring pinakagusto ko si Stanley personally ngunit si Swindoll naman ang pinakapaborito ko. Marahil ay dahil mas marami akong libro niyang nababasa. Isa pa, his writing at paraan niya kung paano i-expound ang Scriptures ay very interesting at nakaka-disarma. Pinagpala siya ng Dios ng magandang panulat. Lagi ko ring napapakinggan ang kanyang mga mensahe sa Insight for Living, kanyang radio program na bino-broadcast sa maraming bansa kabilang ang Pilipinas (sa 702-DZAS), at sa Internet. Ang kanyang mga mensahe ay biblikal, interesante, at nakakahamon, nakakapag-bigay inspirasyon. What’s more interesting is that he is also a Baptist!

Which is also the first cause na hindi ko siya sinasang-ayunan—hindi mo maririnig sa kanyang bibig palagi na Baptist siya. Ang mga alam kong iglesya na kanyang pinagpastoran, tulad ng First Evangelical Free Church of Fullerton at sa ngayon ay Stonebriar Community Church, ay halatang wala ang pangalang “Baptist” doon. Nalaman ko lamang na Baptist siya sa isa sa mga broadcast niya sa radio at minsan ko lang iyon narinig.

Secondly, nakabasa na ako ng mga aklat ni Swindoll kung saan hindi ko sinasang-ayunan ang mga sinisipian niya ng mga salita. Minsan ay nag-quote siya ng isang Roman Catholic, si Henri Nouwen, sa kanyang aklat na Intimacy with the Almighty. Hindi ko rin sinasang-ayunan ang kanyang pagsasabi ang paggamit niya nang maraming versions para ma-klaripika ang mga medyo malalabong talata, at pagsasabi na “mas tama ang ganitong translation.” (Though pareho sila ni Stanley nang ginagamit na version, which is the New American Standard Bible, ay hindi naman nagsasalita si Stanley na mas tama ang ganitong translation.) Isa pa ay ang kanyang pilosopiya na walang unacceptable kind of music, bukod lang sa Rock. Siya mismo ay nakikinig ng Country music, ayon sa kanyang mga broadcasts at sa aklat niyang The Grace Awakening. Sinabi niya na walang problema sa kung anong musika o damit ng isang tao, though sa sarili niya ay mayroon siyang personal na convictions. Ngunit ang ganitong klase ng pilosopiya ay misleading. Dagdag pa rito ang kanyang involvement sa deeply-compromised na Promise Keepers, isang interdenominational na organisasyong directed sa mga adult men na tinatanggap ang lahat ng sekta ng Kristiyanismo.

Charles W. Colson. Isa sa mga nakakuha ng aking atensyon tungkol sa kanya ay ang istorya mismo ng kanyang kaligtasan. Isang masamang politiko na naging dedikadong Kristiano—ito ay isang kamangha-mangha at magandang patotoo sa buong mundo (tinalakay niya ito sa best-selling niyang aklat na Born Again.) Isa pa ay ang kanyang matapang at matalim na paraan niya ng pagsusulat. Kung may nakikita siyang mali, buong tapang niyang babanggitin kasama ang mga pangalang kaugnay doon. With all the wrongs set aside, gusto kong writer si Charles Colson. Isa siyang Baptist anyway.

Ngunit ang mali lang sa kanya ay ang bulgar niya ring pakikipag-fellowship sa ibang sekta ng Kristianismo, ang Roman Catholicism bilang isang kapansin-pansing halimbawa. Kino-quote niya sina Mother Teresa, Henri Nouwen, St. Augustine, Richard John Neuhaus, at marami pang ibang Catholics. Nais niyang magkaisa ang lahat ng sekta ng Kristiyanismo na naniniwala sa Fundamentals, na nakikita niyang batayan para i-fellowship o hindi i-fellowship ang isang sekta o hindi. Naniniwala siya na kapag ang doktrina ay hindi kasama sa Fundamentals na ito, ay dapat lamang na makipag-fellowship sa mga ito. Ang kanyang mga sulatin ay very convincing na kung hindi mo alam ang doktrinang tama, ay paniniwalaan mo lahat ng kanyang sinasabi.

He’s very ecumenical na sumulat pa siya ng isang aklat para sa kilusan na nagtutulak na makiisa sa mga Katoliko. Iyon ang Evangelicals and Catholics Together (isinulat niya pa ito kasama si Richard John Neuhaus, isang kilalang Catholic priest).

You may even have learned something from this. I’m glad my pastor adviced me about this. At nais ko rin na ang bawat Kristiano ay huwag gawing idol ang mga tao (kahit Kristiano, especially kahit Baptist pa ito). No one is perfectly right on something. Maaaring ako mismo ay may maling paniniwala. Ang nais ko lamang sa bawat isa ay ang paniwalaan ang Dios at ang Kanyang Salita nang buo, and from that ay kumuha ng babasahin na sumasang-ayon sa katotohanan na ito at gamitin para sa ikatitibay ng ibang mga Kristiano.

Kaunti lamang ang nakakapagpasaya sa akin nang higit sa makita ang isang Kristiano na lumago at na-encourage dahil sa aking isinulat o nilathala. bdj

The Bible: Does It Really Change You?

by Elijah Abanto

May dalawang klase ng mga bigong Kristiano.


Akin itong natutunan sa mga kapwa ko Kristiano sa iglesia at maging sa aking sariling buhay. Una ay ang Kristianong alam niya na may pagkukulang siya sa Panginoon ngunit tingin niya ay hindi niya ito kayang pagtagumpayan. Pangalawa ay ang Kristiano na hindi alam na may pagkukulang siya sa Panginoon at tingin Niya ay kaya Niyang pagtagumpayan ang lahat ng “pagsubok,” ika nga. Ngunit iisa lamang ang dahilan kung bakit sila mga bigo—at may kaugnayan ito sa Biblia, ang Salita ng Dios. Mayroong at least tatlong ibinibigay na utos ang Dios sa atin patungkol sa Kanyang Salita: basahin ito, pagbulay-bulayan, at tuparin ito sa ating buhay.

Read. Sanay ako’ng magtanong sa aking mga estudyante sa Sunday School o kahit na lang sa mga ka-eskwela ko sa Bible school kung nakapag-devotion na sila nung umaga. Iniisip ko na ang lesson ng “Daily Walk” ay naturo na sa kanila, at siyempre sa mga Bible student, Bible student sila eh! But then, 90% of the time—ito ang kanilang sagot: Hindi. Ang pagbabasa ng Biblia ang isa sa mga pinakasimple (kung hindi pinakamadali) na utos ng Dios sa atin. Sabi sa 1 Timothy 4:13, “Till I come, give attendance to reading, to exhortation, to doctrine” (emphasis mine). Sa unang bahagi ng Revelation 1:3, “Blessed is he that readeth … the words of this prophecy.” At kung hindi pa sapat ito sinasabi rin sa Isaiah 34:16a, “Seek ye out the book of the Lord, and read.” Oo, pinakasimple, pinakamadali, ngunit, isa rin sa mga pinakamadaling suwayin ng isang tipikal na Kristiano. Mas madali pang sundin ang utos na “magtrabaho” (2 Thessalonians 3:10) - na sa tingin ko nga’y baka hindi naman talaga nakita ng karamihan ng mga Kristiano ang talatang ito sa Biblia, ngunit sinusunod, ginagawa—kaysa ang umupo sa isang tabi at, magbasa. Napatunayan ko pa ngang kayang ipagpalit ng isang Kristiano ang kanyang pagbabasa ng Biblia sa pagpasok sa trabaho, ngunit hindi kayang ipagpalit ang pagpasok sa trabaho (o sabihin natin, pagpasok sa school) sa pagbabasa ng Biblia. Siyempre, hindi ka makakahanap ng Kristianong magpapa-late sa trabaho o school dahil kailangan niya pang magbasa ng Biblia! Tatanungin sila kung bakit ganun, “Mahalaga kasi ito eh, kailangan.” Iniisip ko kung ang pagbabasa ng Biblia ay hindi. Hindi nakapagtataka kung parating bigo at hindi lumalago ang isang Kristiano, dahil kahit na pagdampot ng Aklat na ito at pagbabasa nito ay hindi pa magawa.

Ngunit kung tayo’y magtatagumpay, dapat tayong magbasa ng Biblia. Ang salitang “read,” “reading,” at “readeth” ay mababasa mo ng 80 beses sa 76 na talata sa Biblia, at bukod sa mga kaunting talata na tumutukoy sa pagbabasa ng isang sulat, lahat na ng ibang talata ay tumutukoy sa pagbabasa ng Kasulatan. Mababasa mo sa Lumang Tipan na nagbabasa sila ng Biblia dahil nais nilang magtagumpay sa kung anumang trabaho o pagsubok na nakaharap sa kanila. Ang hari ay inutusan na magbasa ng Biblia (Deuteronomy 17:19). Nung sina Joshua ay nagtayo ng altar sa Panginoon, nagbasa sila (Joshua 8:34-35). Nung nais ni king Josiah na manumbalik ang mga Israelita sa Panginoon, maging si Nehemiah, sila’y nagbasa muna ng Kasulatan! (2 Kings 22:8, 10, 16, 23:2; Nehemiah 8:3, 8, 18, 9:3, 13:1). Bago muna magtagumpay ang kanilang gawain, nagbabasa muna sila ng Biblia. Dito nakita nila ang kanilang mga pagkukulang, at sa tulong din nito kaya naitatama na nila ang kanilang buhay sa Panginoon.

Sa Bagong Tipan naman, madalas mong mababasa ang “read” sa kaisa-isang tanong ni Jesus, tungkol sa Salita ng Dios: “Have ye never read…?” (Matthew 12:3, 5; 19:4; 21:16, 42; 22:31; Mark 2:25; 12:10, 26; Luke 6:3) “Hindi niyo ba nabasa?” Nakakahiya ang tanong na ito kung ito’y sasabihin pa sa isang Kristiano. “Hindi niyo ba nabasa?”

Meditate. Hindi natatapos sa pagbabasa lamang ang buhay-Kristiano. Madalas kung magbabasa man tayo ay para lamang tayong mga bagyo na dumadaan sa isang lugar at mawawala na rin bigla. Nakakapagbasa tayo ng Tagalog o English, pero hindi ko alam kung nauunawaan natin lahat ng binasa natin. Kung, ikaw, Kristiano, ay nagbabasa ng Kasulatan, araw-araw, tama iyan. Ituloy mo lang iyan. Ngunit kung ikaw ay nagbabasa lamang at hindi nagme-meditate, ibig-sabihin, ay nagbubulay-bulay sa iyong nabasa, malaki ang nami-miss mo. Ngunit sabi sa Joshua 1:8, “… thou shalt meditate therein day and night...” Sabi rin sa 1 Timothy 4:15, “Meditate upon these things; give thyself wholly to them; that thy profiting may appear to all.”

Nung hinanap ko ang mga talata tungkol sa pagbabasa, natutuwa ako sa ilang natagpuan ko. Kadalasan kong nababasa na kasama ng pagbabasa ang pang-unawa (“understand”) rito o paliwanag (Nehemiah 8:8; Daniel 5:7; Ephesians 3:4; Habakkuk 2:2; Matthew 24:15; Mark 13:14). Ang ating nababasa ay walang kabuluhan kung hindi ito naiintindihan. Kaya kailangan ng meditation.

Si David, na tinatawag na “a man after God’s own heart” (Acts 13:22) ang sumulat ng halos-lahat ng Book of Psalms, at makikita natin sa aklat na ito ang pinakamaraming pagbabanggit ng salitang “meditate” (9 sa 14 na beses na binanggit ito sa Kasulatan). Basahin mo ang mga sumusunod: Psalm 1:2; 63:6; 77:12; 119:15, 23, 48, 78, 148; at 143:5. Ang tunay na lalaki sa puso ng Dios ay ang tao na pinag-iisipan kung ano ang gustong sabihin ng Dios patungkol sa kanyang nabasa.

Kaya tayo nagsasawa sa pagbabasa ng Biblia ay dahil hindi natin ito talaga maunawaan. Pakiramdam kasi natin para tayong nakikipag-usap sa isang taong iba ang linggwahe. Oo, naiintindihan natin yung English, yung Tagalog, pero yung pinakamensahe, parang hindi. At talagang manghihinawa ka talaga kung ganon. Ngunit ang dahilan lamang kung bakit ay kawalan ng meditation. Para tayong tulad ng mga nasa talatang ito, galing sa Isaiah 29:11-12:



And the vision of all is become unto you as the words of a book that is sealed, which men deliver to one that is learned, saying, Read this, I pray thee: and he saith, I cannot; for it is sealed: And the book is delivered to him that is not learned, saying, Read this, I pray thee: and he saith, I am not learned.



Sa mga matatalino ibinigay para basahin, ang sagot ay, “May selyo yan eh.” Sa mga hindi nag-aral ibinigay para basahin, ang sagot ay, “Wala akong pinag-aralan.” Sa ibang mga salita, “Hindi ko babasahin yan kasi hindi maintindihan!” Hindi nila alam na sa gabay ng Banal na Ispiritu sa pamamagitan ng meditation, ay “maaalis na ang selyo” ng Kasulatan at mauunawaan ito kahit ng isang walang pinag-aralan.

Maraming Kristiano ang naghahanap sa Biblia ng isang partikular na talata tungkol sa isang bagay at natatapos na bigo kahit na “tutuklawin” na sila nung talatang hinahanap nila. Ang dahilan? Binasa lamang, hindi pinagbulayan. Parang pagkain na isinubo at nilunok na lang bigla, imbes na nguyain—kaya yung sarap nung pagkain ay parang hindi nalasahan. Kung nagme-meditate man tayo ay hindi ang kasulatan kundi mga problema sa buhay. Sabi nga sa Isaiah 33:18, “Thine heart shall meditate terror”! Magbubulay-bulay pa rin naman tayo kahit hindi Bible, pero kung hindi ang Biblia, ano?

Dito papasok ang prayer. Madalas na panalangin ang kinatatapusan ng pagbubulay-bulay. Kapag naisip mo na ang nais ipaunawa ng Panginoon sa’yo, kadalasan mong magiging reaksyon ay ang kausapin Siya, humingi ng tawad kung may pagkukulang, humingi ng lakas para masunod ang anumang utos doon, o magpasalamat sa Kanya sa katotohanang ipinakita Niya sa iyo. Ang meditation ay tulay sa pagitan ng pakikipag-usap sa atin ng Dios (pagbabasa ng Bible) at pakikipag-usap natin sa Dios (pananalangin).

Change. Kapansin-pansin rin sa mga talatang nakita ko tungkol sa pagbabasa ay ang aksyong kasunod nito. Ang pinakaunang talatang may salitang “read” ay ang Exodus 24:7, kung saan binasa ni Moises ang batas ng Panginoon sa mga tao. At alam niyo ba ang tinugon ng mga Israelita? “All that the LORD hath said we will do, and be obedient.” That should be enough. Ipinapakita lamang nito na hindi nagsasalita ang Dios nang wala lang; hindi, nais Niyang gawin at sundin natin ang utos o prinsipyo na nakapaloob sa talatang binasa o pinagbulay-bulayan natin. Ang hari ay dapat na magbasa ng Biblia “that he may learn to fear the LORD his God, to keep all the words of this law and these statutes, and do them” (Deut. 17:19). Nang basahin kay haring Josiah ang aklat ng Panginoon, nakita niya ang pagsuway ng kanyang bansa, “And it came to pass, when the king had heard the words of the law, that he rent his clothes” (2 Chr. 34:19). Karugtong pa nito ay ang personal na pagbabasa sa publiko ng hari at paggawa ng kasunduan sa Panginoon na susundin Siya nang buong puso, buong kaluluwa. (2 Chr. 34:29-32). Pagkatapos noon ay inalis niyang lahat ang mga diyos-diyosan sa kanyang kaharian, “And all his days they departed not from following the LORD, the God of their fathers” (v. 33).

Habang binabasa ko ang mga talatang ito, hindi ko maiwasang umiyak. Nakita ko ang aking kasalanan, at mula rito ay humingi ako ng tawad sa Panginoon sa aking pagbabaya ng pagbabasa ng Kanyang Salita, pagbubulay-bulay rito at pagsunod sa anumang ipinag-uutos nito. Humingi ako ng tulong sa Kanya para magawa ko na ang mga ito nang tuluy-tuloy.

Hindi ko alam kung naaapektuhan ka na rin ng iyong binabasa. Nararamdaman mo ba ang Panginoon na nakikipag-usap sa iyo? Nakikita mo na ba kung mayroon kang pagkukulang sa Kanya sa bagay na ito? Kumikilos na rin ba ang Dios sa iyo sa mga oras na ito?

Kung ganon, nakita mo na kung ano ang nagiging epekto kapag nagbabasa ka at nagbubulay-bulay. Yan ang mararamdaman mo kapag nagbabasa ka at nagbubulay-bulay ka ng Salita ng Dios. Nais mong magbago, kumilos, gumawa—ayaw mo nang magpatumpik-tumpik pa; ayaw mo nang manatili sa gitna ng kawalang-kahulugan na buhay na kinatatayuan mo ngayon. Ayaw mo nang maging bigo. Gusto mo nang magbago, kumilos, gumawa—gusto mo nang magkaroon ng silbi, ng kahulugan, ang buhay mo! Gusto mo nang lumapit sa Kanya, humingi ng lakas, tulong, kapangyarihan, pagpupuspos, upang magawa mo na ang Kanyang sinasabi. Yan ang nararamdaman ko ngayon. Ikaw din ba?

Read. Meditate. Change. Sa totoo lang, ito ang sikreto sa matagumpay na buhay-Kristiano. Kapag ikaw ay nagbasa, nagbulay-bulay, at nagbago, asahan mo—hindi na magiging katulad ng dati ang buhay mo. Magkakaroon ng sigla, tibay at kakaibang ganda ang buhay na dating patay, mahina at puno ng kasiraan. bdj

Being Loyal

by Elijah Abanto

TAYO NGAYON AY NASA HENERASYON KUNG SAAN ANG SALITANG “COMMITMENT” AY WALA SA MGA DIKSYUNARYO NG PUSO AT ISIP NG TAO. Ang salitang ito ay “obsolete” na para sa kanila. Tama na ang bigat ng “commitment” sa asawa. Tama na ang bigat ng “commitment” sa pagpapalaki ng anak. Tama na ang bigat ng “commitment” sa kaibigan, sa pangako, sa sinabi. Natural na para sa tao na magsabi ng, “Gagawin ko,” ngunit hindi gagawin. Natural na para sa marami na magsabi na, “Totoo ang sinasabi ko,” na sa totoo lamang ay isang kasinungalingan. At ang malungkot, ang bagay na ito ay nadala sa pakikipag-ugnayan natin sa iglesiya. Sasasabihin natin, “Aattend ako,” hindi naman pala. At hindi lang inimbitahang bisita ang nagsasabi nito; may mga miyembro rin. Mayroon naman ding mga nagsasabing, “Ayokong mangako.” Pwede mong sabihin na ito’y mas okay kaysa mangako na hindi tutuparin, ngunit isa lamang din itong senyales na hindi kayang magtalaga ng tao ng kanyang sarili sa isang bagay.

This is where loyalty comes. Loyal ka ba? Ang “loyalty” ay nangangahulugang pagkakaroon ng commitment sa isang partikular na bagay o tao o grupo ng tao. Madali na makakuha ng katapatan mula sa taong personal mong naging kaibigan, nakasama. Ngunit, mahirap magkaroon ng katapatan sa mga bagay o tao na hindi mo kilala, kaibigan, o alam nang buo. This is especially true of new members and transferees in a church. Madalas ang mga bagong miyembro ay mananatiling committed sa church hangga’t naroroon ang nagdala sa kanila sa Panginoon; kapag nawala ito mawawala na rin sila. Marami sa mga transferees o galing sa ibang iglesiya o palipat-lipat na ay wala nang commitment na kahit ano sa iglesiyang kanilang nilipatan. Maaaring maging miyembro sila, maaaring maging isa sila sa mga nagbibigay, aktibo, ngunit naghihintay lamang ng bagay na ikaka-offend nila at sila’y aalis na. Simply put, ang katapatan ay mahirap magkaroon sa isang tao.

Minsan sa Seminary ay nag-usap-usap kami ng aking mga schoolmate kung saan nag-iisip sila ng topic na kanilang ipu-pursue sa thesis, at sinabi ko na ang pinakamagandang thesis na magagawa nila ay ang thesis na mula sa kanilang puso. Kaya, nagsalita ang isa, “Elijah, ang gusto ko, yung tungkol sa loyalty—loyalty sa church. Yun ang nasa puso ko eh.”

Today, what is in my heart is loyalty to the church. Sa totoo lang, dapat nasa puso ng bawat isa ang pagiging tapat sa iglesiyang kanyang kinabibilangan ngayon. Ang aking church, Capitol Bible Baptist Church, ay magsa-sign ng Church Covenant once again pagkatapos ng dalawang buwan ng pag-aaral ng Church Covenant sa Sunday School, at sa pamamagitan niyon, sa pamamagitan ng pirma ko, ay ipinapakita ko ang aking katapatan. If you’re a member of this church, at ikaw ay pipirma sa isasagawang Church Covenant, ang pirma bang iyon ay nangangahulugan na magiging tapat ka sa iglesiyang ito? Kung mayroon mang ilang hindi magiging matapat, ayokong maging isa ka roon. Isa ka na ba sa magsasabi, “Ito ang aking iglesiya. Dito na ako hanggang kunin ako ng Panginoon”?

Kung nais nating matuto ng loyalty o katapatan, isang magaling na guro ang Biblia. At isa sa mga lessons nito tungkol sa katapatan ay makikita sa mga karakter na mababasa rito. At naisip ko na gamitin ang tatlong karakter na sumusunod upang tulungan kang maging matapat sa anumang bagay na pinagtalagahan mo, kabilang na ang iglesiya: si Mark, si Demas, at si Peter, ilan sa mga taong minsang hindi naging matapat sa Diyos at anuman o sinumang may kaugnayan sa Kanya.

MARK (Acts 13:5-13)

Si Mark, o John Mark, ang kanyang buong pangalan, ang sumulat ng aklat ng Book of Mark, ang pangalawang aklat ng Bagong Tipan. Siya marahil ang lalaki na hindi pinangalanan sa Mark 14:51-52. Nang si Apostle Paul, at si Barnabas, ay inordinahan ng iglesiya sa Antioch na maglakbay sa Asya upang mag-akay ng kaluluwa, (Acts 13:1-2) ay nagdesisyon silang dalhin si Mark para maging katulong nila sa mga bagay-bagay. (v. 5) Nung mga panahong iyon ay hindi pa malakas si Mark bilang Kristiano. At kung babasahin mo ang mga sumunod na nangyari sa kanila, ay makikita mo ang maraming hirap na naranasan nila mula sa pag-uusig ng mga hindi naniniwala. Nakakita na siya ng isang halimbawa nito sa Salamis pa lamang, ang unang lugar na kanilang pinuntahan, at marahil sinabi niya sa sarili, “Naku, siguradong mayroon pang darating na mas matindi dito. Ayokong masali sa gulong ito.” Kaya, makikita mo na iniwan na lamang niya sila at umuwi sa Jerusalem. (v.13)

Loyalty Principle #1: Ang isang matapat na tao ay handang harapin ang hirap kaugnay ng bagay na kanyang binigyan ng pangako. Dahil wala pang loyalty si Mark noon, natural na madali siyang susuko pag naharap sa nagbabantang hirap at pagsubok. Walang hirap na mag-aalis ng katapatan ng isang matapat na tao.



DEMAS (2 Timothy 4:10)

Kaunti lamang ang nalalaman natin tungkol kay Demas, bukod sa tinawag siyang “fellow worker” ni Paul nang dalawang beses sa sulat nito (Colossians 4:14; Philemon 24). Maaaring isa siya sa mga nakita ni Paul bilang isang Kristiano na aktibo sa iglesiya.

Ngunit sa ikalawang sulat ni Paul kay Timothy ay sinabihan ni Paul si Timothy na magsumikap na pumunta sa kanya:

For Demas hath forsaken me, having loved this present world, and is departed unto Thessalonica…

Loyalty Principle #2: Ang isang matapat na tao ay hindi maaakit ng mga bagay mula sa labas na mukhang maganda o kapaki-pakinabang. Marahil ay nakita niyang mas nakakaakit ang mga bagay ng mundo kaysa sa bagay ng Diyos, kaya kahit na ikasama ng isang kapatid sa Panginoon, ay iniwan niya ito. Ngunit ang isang matapat na tao ay hindi naaakit ng ibang bagay, dahil iisa lamang ang kanyang puso, ang kanyang isip. Na nagdadala sa atin sa isa pang katotohanan:

Loyalty Principle #3: Ang isang matapat na tao ay iisa lamang ang binibigyan ng kanyang tuon at debosyon. “Ye cannot serve God and mammon,” sabi ni Jesus(Matthew 6:24). Hindi kailanman nagiging loyal ang isang tao na dalawa-dalawa ang iniisip. “A doubleminded man is unstable in all his ways,” sabi ni James (1:8).

PETER (Luke 22:54-62)

Kilala natin si Peter bilang isa sa mga pinakakilalang apostol sa Bagong Tipan. Siya ang pinakamasalita, pinakamasigasig sa mga apostol. Siya ang nagpahayag na si Jesus ang Messiah; siya ang naglakas-loob lumakad sa tubig papunta kay Jesus; siya rin ang nagsabi na hanggang sa kamatayan, ay hindi niya iiwan si Jesus. Ngunit—ngunit, sa pagkakataong ito, ay mapatunayang mababaw pa ang kanyang katapatan.

Mababasa natin sa talatang tinutukoy sa taas na inaresto na si Jesus ng mga Romanong sundalo at dinala sa harap ni Caiaphas, ang mataas na saserdote noong panahong iyon. Tumakbo ang mga alagad sa takot sa mga ito, kasama si Peter, ngunit nagdesisyon din siyang sundan ito sa malayo. Hanggang sa lumamig. Nagpainit siya sa isang apoy sa paligid kung saan may nakakilala sa kanya. “Kasama ka niya ah!” sabi nung isa. Sa takot niya ay tumanggi siyang siya ay kasama ni Jesus. Hanggang may pangalawang nakakilala, hanggang sa pangatlo. Sa huling pagtanggi ay hindi na niya napigilang magmura. Pagkatapos ay tumilaok ang manok. Mukha sa mukha, nalaman niyang hindi pa pala siya ganoong katapat kay Jesus.

Loyalty Principle #4: Hindi isinusuko ng isang matapat na tao ang kanyang katapatan sa ilalim ng kagipitan. Alam ko na nung sinabi niyang hindi niya iiwan at ikakaila si Jesus ay seryoso siya, ngunit dahil hindi pa ganoong kalalim si Peter sa kung ano ang kanyang pinapasok, ay ikinaila niya si Jesus. Ang isang matapat na tao ay hindi natatakot o nadadala sa kagipitan, gaanuman ito katindi.

Loyalty Principle #5: Ang isang matapat na tao ay hindi dumidepende sa kanyang sarili para manatiling matapat, kundi sa iisang Matapat, ang Diyos. Nakita mo ba, kala ni Peter ay kaya niyang gawin ang mga bagay-bagay sa kanyang lakas, ngunit nadaya siya. Bago siya maging tunay na matapat sa isang bagay o tao, kailangan niya munang dumipende sa Diyos, ang magbibigay ng lakas sa kanya upang magawa niya ito. Ito ang dahilan kung bakit napakahalagang manalangin, magbulay-bulay ng at makinig sa pangangaral at pagtuturo ng Salita ng Diyos, dahil dito mo pinapakita na ikaw ay umaasa sa Kanya, nagtitiwala sa Kanya.

Commitment. Loyalty. Totoong nawala na ito sa isip at puso ng maraming tao. Maaaring ito’y nawala na sa iyo sa ngayon. Ngunit, hindi mo kailangang mawalan ng loob. Si Mark, pagkatapos mabigo, ay natutunan din sa bandang huli ang katapatan, at natawag pa siyang kagamit-gamit ni Paul paglaon. Si Peter, naging mas kagamit-gamit at matapat na apostol pagkatapos niyon, at tinawag pa siyang isa sa mga haligi. Nagsulat pa siya ng dalawang aklat sa Bagong Tipan. Sa totoo lang, ang Book of Mark ay nasulat ni Mark sa pagdidikta mismo ni Peter. You just don’t know. At kung ikaw ay matapat na, ipagpatuloy mo lang. Isipin mo lamang si Jesus, na naging matapat sa Kanyang Diyos at Kanyang misyon, “even [to] the death of the cross.” (Phil. 2:8) bdj

How Can I Grow?

by Bishop Felizardo D. Abanto
Taken from Baptist’s Digest Weekly 29, July 27, 2008, p.3

“And beside this, giving all diligence, add to your faith virtue; and to virtue knowledge; and to knowledge temperance; and to temperance patience; and to patience godliness; and to godliness brotherly kindness; and to brotherly kindness charity. For if these things be in you, and abound, they make you that ye shall neither be barren nor unfruitful in the knowledge of our Lord Jesus Christ.” —2 Peter 1:5-8

Are you a new believer? Or an old-time Christian? Every Christian needs to grow in his Christian life. To grow, you need to do these things:
1) Be a disciple and not merely a church-goer. A disciple follows Christ obediently every day.
2) Spend time reading the Bible each day, beginning with the New Testament. Meditate on what you have read, asking these three questions:
A) What does this tell me about God? (That would be His personality, character, and attributes.)
B) What is He commanding me to do? What does God want me to do in obedience to Him?
C) What is God promising me? Which promises is the Lord inviting me to claim today?
3) Pray to God in a conversational way (the way you talk to a person). The prayer should be both spontaneous and sincere. Prayer has various aspects including worship, petition, confession, and intercession.

Start a daily discipline of reading the Bible, meditating on it, and praying. Even if it is for fifteen minutes at the beginning, this will be a good start for you.


Author Spotlight
Bishop Felizardo D. Abanto is pastor of Capitol Bible Baptist Church, located at Tanza, Cavite, Philippines, home of CYPA Paper Ministries, publisher of Baptist’s Digest Journal. He has written over 40 articles for BDJ. Visit CBBC’s website at www.capitolbiblebaptist.multiply.com.

BDJ 9--Lakad Tayo!

by Bro. Elijah Abanto

Lahat na siguro tayo nakipag-usap—kahit nga sanggol nakikipag-usap na, kahit utal-utal pa ang pananalita! Oo, nakaranas na tayong lahat makipag-usap.
Ano nga ba ang pakikipag-usap? Ito ang pakikipagpalitan ng dalawa o higit pang mga persona ng mga salita tungkol sa isang pangkaraniwang paksa. Kaya sa pakikipag-usap hindi pwedeng mag-isa ka lang, bukod na nga lang kung kinakausap mo ang iyong sarili—in a way, parang dalawang tao din iyon!
With that in mind, imagine-in niyo ang dalawang taong naglalakad sa daan. Karaniwan ay ganito ang eksenang ating kinabibilangan kapag tayo ay may visitation o soul winning. Ano bang ginagawa niyo habang kayo ay naglalakad-lakad sa daan? Wala bang imikan? Walang salita, lakad lang? Siguro napapasabi ka, “Siyempre naman hindi! Nag-uusap kami—nakaka-boring kaya ang walang kausap!” Tama. At tsaka kung gusto mong mapalapit sa taong iyon, hindi mo siya susupladuhan. Tama?
Dalhin natin ang ganyang kaisipan sa relasyon natin sa Diyos. Simula nang tayo’y magsisi sa ating mga kasalanan, naniwala sa Kanyang ginawa sa krus ng Kalbaryo, at tinanggap Siya sa ating mga puso bilang Tagapagligtas, nagkaroon na tayo ng relasyon sa Diyos: Siya ang ating Ama, at tayo nama’y Kanyang mga anak. At simula nang maging Kristiano ka, ay lagi na tayong lumalakad na kasama Niya. Mayroon na tayong daily walk kasama Siya.
Ngunit nakikipag-usap ka ba sa Kanya? Para alalahanin kung ano ang ibig-sabihin ng pakikipag-usap, bumalik ka sa unang pahina. “Pakikipagpalitan.” In some way, “mahiyain” ang ating Ama, at nais Niya na ikaw ang magsimula ng usapan—ayaw ka Niyang pilitin sa usapang hindi mo naman gustong gawin.
Nalaman natin na tayo ay nagsasalita sa Ama sa pamamagitan ng prayer, o pananalangin. Ang Diyos naman ay nakikipag-usap sa atin sa pamamagitan ng pag-aaral natin ng Biblia, o Bible study. (Bible study, dahil, kung babasahin lamang, at hindi natin iintindihin, hindi iyon pakikipag-usap.)
Ano’ng ginagawa natin pag nanalangin? Sinasabi natin lahat (lahat, dapat) sa Kanya—ating mga kasalanan (pag-amin), ating mga pagpapala at biyaya (pagpapasalamat), at ating mga kailangan (paghiling). Sa paraang ito ay nagsasalita tayo sa Kanya. At karamihan sa atin ay hindi nabibigo sa bahaging ito—kahit iilang minuto lamang (ngunit hindi naman din dapat ganon lang kaikli), ay nagagawa nating magsalita sa Kanya. (Pansinin niyo na laging “magsalita” ang ginagamit ko, hindi “makipag-usap.”) Ngunit paano ang Bible study? Marami sa atin ang nabibigo sa bahaging iyan. At parang wala lang sa atin kung mapag-aralan natin ang Biblia o hindi sa buong araw.
Ngunit isipin mo na lamang kung sa usapan ay yung kasama mo lang ang salita-ng-salita at hindi ka niya binibigyan ng pagkakataon na magsabi ng kahit isang salita lang. Naiinis ka. Nababagot ka. Baka hindi ka na makapagpigil at magsabi ka, “Ano ka ba, bakit ayaw mo akong pagsalitain? Gusto mo ikaw lang ang nagsasalita?” At ikaw, galit, ay mas mamabutihin pa iwan na lang siya, at maghanap na lang ng ibang bubuwisitin niya.
Ngayon balik tayo sa Diyos. Kinakausap Niya tayo sa pamamagitan ng pag-aaral ng Biblia. (“Kinakausap” ang aking ginamit dahil bago ka kausapin ng Diyos, ikaw muna ang dapat lumapit sa Kanya at magsalita. Ipapaliwanag ko maya-maya.) Ibig-sabihin, kung hindi tayo nagbabasa at nag-aaral ng Biblia, parang tayo yung taong ayaw pasalitain yung kausap. Nakuha niyo ba? At dahil doon, “iiwan” Niya tayo at hindi na pakikinggan ang ating panalangin—bagaman, dahil mapagpasensya ang Diyos ay matagal pa bago Niya gawin ’yon. Pero isipin mo na lang kung ano’ng nararamdaman Niya sa ating ginagawa pag walang Bible study. Parang tinatakpan natin ang bibig Niya nang sapilitan.
Dahil ang Diyos ay “mahiyain,” lumapit ka sa Kanya at sabihin mong kausapin ka Niya. “Ano po bang gusto Ninyong sabihin sa akin?” Lumapit ka sa Bible mo at buksan sa Scripture reading, at sabihin mo, “Ano po ang gusto Niyong ipaunawa mula dito?” At kakausapin ka Niya nang buong puso, at pakikinggan Niya rin kung ano ang sinasabi mo sa Kanya. Di ba ganon ang magandang pakikipag-usap? Titibay ang inyong relasyon ng Diyos; nasisiyahan Siya, at natutuwa ka rin.
Bakit hindi mo iyon gawin simula ngayon? Tama ang walang imikan! Tama na ang ikaw lang ang salita nang salita! Isaayos mo na ang paglakad mo kasama Siya.
Maglaan ka ng takdang oras. 6 AM. 12 NN. 3 PM. 9 PM. Kahit ano’ng oras basta magtakda ka. At sundin mong palagi. Huwag kang mahuhuli—dahil hindi nahuhuli ang Diyos sa iyo. At kung sakaling mabigo ka ng isang beses, ‘wag kang manghina—hingin mo lang ang Kanyang tawad, at magsimula kang muli nang panibago. At kung ano’ng sabihin Niya sa iyo, huwag magdalawang-isip na sundin iyon. At sinasabi ko sa iyo, mas malamang ay “susundin” Niya rin ang sinasabi mo sa Kanya!
“Lakad tayo!” sabi ng Diyos. At sa paglakad na iyon ay titindi lamang ang inyong relasyon ng Diyos kung mag-uusap kayong dalawa. Di ba ang ganda? Kung mapagtatanto lang natin.